Mijmeren over een grotere taart – internationale uitdagingen vragen om internationale samenwerking

Mijmeren over een grotere taart – internationale uitdagingen vragen om internationale samenwerking

Onlangs werd ik herinnerd aan een artikel onder de titel ‘Creating a Bigger Pie’ uit 2010, waaraan ik mee mocht schrijven. Het werd gepubliceerd ter gelegenheid van het ASAE Congres, het walhalla voor de verenigingsprofessional, dat jaarlijks door de Amerikaanse beroepsorganisatie wordt georganiseerd. Het gaat kort gezegd over de rol van brancheorganisaties bij het overstijgen van de alledaagse strijd om de taartpunten, in het gezamenlijke streven naar een grotere taart voor iedereen op de langere duur. Hoe staat het met die taart 11 jaar later, op weg uit de corona crisis naar een duurzame circulaire economie?

De auteurs werden bij het schrijven gedreven door de gedachte om de Lage Landen als bakermat voor professioneel verenigingsmanagement in Europa op de kaart te zetten van onze overzeese vakgenoten.

Polderen en baggeren

De historie van verenigingen voert in ons land immers terug tot de 11^e eeuw, toen ‘boeren, edelen, stedelingen en overige burgers (moesten) samenwerken om dijken te bouwen en zo droge voeten te houden. Dit was alleen mogelijk door, ongeacht afkomst of stand, samen te werken.’ (zie Wikipedia). Dit ging verder dan alleen het houden van droge voeten door de aanleg van dijken en reguleren van waterstromen door gemalen (de taartpunt), maar voerde met de opgedane kennis ook tot het opspuiten en droogleggen van nieuw land (de grotere taart). Een ontwikkeling die tien eeuwen later de reputatie van ons land als baggeraar en watermanager nog steeds bepaalt. Met de Deltawerken als visitekaartje.

Verbonden risico’s

In het artikel uit 2010 wordt gesteld dat, vanwege de voortgaande internationalisering en globalisering, niet alleen de kansen maar ook de risico’s nauwer verbonden zijn. Op het oog lokale gebeurtenissen zoals een vulkaanuitbarsting kunnen wereldwijd tot verstoringen leiden. Risico’s die qua beheersbaarheid buiten het bereik van het individu liggen. Dit noopt overheden, ondernemingen en burgers tot (internationale) samenwerking teneinde economische, sociale en gouvernementele (ESG) doelen op elkaar af te stemmen. Met De Vereniging als organisatievorm en De Verenigingsprofessional die als verbinder de taal spreekt van bedrijfsleven, overheid en burger.

Herbeleving

Anno 2021 staat het water opnieuw tot aan onze voeten. Wat startte als een lokaal virus in Wuhan houdt de wereld inmiddels al anderhalf jaar in haar greep. Overheden trachten het te bedwingen als met een gemaal, maar het opendraaien van kranen op één plek leidt tot overstromingen elders of later. Denk aan economische stimuleringspakketten, denk aan de wereldwijde vaccinatieprogramma’s, en denk aan de uitbraak van alweer de ‘vierde golf’ (ironisch genoeg genaamd ‘delta’).

Focus op het houden van droge voeten onttrekt de veel grotere gezamenlijke risico’s op langere termijn aan het zicht, zoals de klimaatverandering, de eindigheid van fossiele grondstoffen, de noodzaak om ons ‘bedrijfsmodel’ om te bouwen naar circulariteit, sociale en maatschappelijke ongelijkheid en toenemende wereldwijde spanningen.

Wake-up call

Maar corona is ook een wake-up call. ‘Ongelijkheid’ is geen kerneigenschap van de polder. Polders zijn plat, en ‘polderen’ is niet gebonden aan rangen en standen. En de samenwerking is gericht op gedeelde lange termijn doelen die voor het individu onbereikbaar zijn. ESG heet nu SDG, naar de duurzame ontwikkelingsdoelen die de VN heeft opgesteld. En de EU Green Deal dwingt landen, overheden, bedrijfsleven, NGO’s en burgers tot samenwerking. Het zal niet voor het eerst zijn dat het EU project een wereldwijde standaard zat.

Zoals medeauteur Paul de Ruijter van het artikel uit 2010 het vandaag naar aanleiding van mijn bovenstaande mijmeringen verwoordde: “Het water heeft Nederland verenigd, de 2^e Wereldoorlog heeft Europa verenigd, elke keer met zeer positieve bijeffecten voor welvaart en welzijn. Kan het virus de wereld verenigen?” SAMEN kunnen we de taart-bol misschien niet groter maken, maar wel duurzamer. Het speelveld voor ‘De Vereniging’ als agent van verandering en vernieuwing wordt wel groter. Wij zijn er klaar voor!

Ik wens u een fijne zomer toe in goede gezondheid.

Jules Lejeune
Algemeen directeur