Overlijden van Fred Nijkerk, verlies van een kleurrijke en humoristische persoonlijkheid

Met droefenis hebben we bij Lejeune kennisgenomen van het overlijden van Fred Nijkerk. Op 1 november (nota bene de geboortedag van onze oprichter, Mans Lejeune), overleed Fred op 95-jarige leeftijd. Als pionier op het gebied van professionele recycling richtte Fred in de jaren 60 het vakblad Recycling Magazine Benelux op, het blad dat hij als uitgever en hoofdredacteur 25 jaar leidde. Gedurende die periode spande hij zich ook actief in als bestuurder en voorzitter in de sector en was hij een van de initiatiefnemers van de fusie van een drietal brancheorganisaties tot wat de Metaal Recycling Federatie (MRF) is gaan heten.

Georganiseerde professionele recycling industrie

Via de persoonlijke relatie van Fred met onze geliefde collega Herman Voskamp en later Mans zelf kwamen de fusiegenoten al eerder terecht bij de rechtsvoorlopers van Lejeune. Fred was als voorzitter van de overkoepelende Federatie Herwinning Grondstoffen (FHG) ook een warm pleitbezorger van de komst van de Federatie Nederlandse Oudpapier Industrie (FNOI) en Vereniging Herwinning Textiel (VHT) en natuurlijk FHG zelf, teneinde de krachten van de georganiseerde professionele recycling industrie onder één dak bij Lejeune te bundelen.

Wij denken met veel plezier terug aan de enerverende samenwerking uit die beginjaren, maar vooral ook naar de latere persoonlijke banden met Fred. De Nijkerk legacy is na Fred’s pensionering nog jarenlang hooggehouden door zoon Jan-Maarten, die als libero van het bedrijfshockeyteam en huis-DJ op bedrijfs- en familiefeestjes de Lejeune-kleuren met verve verdedigde.

Eerbetoon

Wij wensen de nabestaanden en in het bijzonder Marika, Jojet, Jan-Maarten en Willem tezamen met hun families veel sterkte bij het verwerken van het verlies van deze kleurrijke en humoristische persoonlijkheid. Als eerbetoon plaatsen wij hieronder het artikel dat Fred 24 jaar geleden schreef ter gelegenheid van het afscheid van Mans Lejeune in het vriendenboek ‘Denkende aan Mans’.

‘Hoe ik aan Mans kwam

Natuurlijk via hockey, maar dan toch wel indirect.

In 1966 koos de schrootbranche in Nederland mij tot haar voorzitter; en omdat ik zo eigenwijs was, dat te aanvaarden hielden de schrootboeren mij 26 jaar lang vast als hun opperboer. We hadden een mooi secretariaat met onze 150 leden en de secretaris, Coen de Vries, - hij sprak 10 talen vloeiend – deed deze job al zo’n 25 jaar.

In 1987 ging hij met pensioen en werd in maart van dat jaar opgevolgd door de heer Roelandt van de NOVAA – Nederlandse Orde van Accountants Administratieve Consulenten – waar we toen het secretariaat onderbrachten. Maar deze kreeg al in juli van datzelfde jaar een smerige griep en overleed op jonge leeftijd aan een hartaanval. Omdat we zo gauw geen opvolger hadden vroegen we Coen – ad interim – terug, maar twee maanden later bezweek ook hij aan een hartaanval. In het bestuur besloten we om nu maar een secretariaten bureau te nemen, maar welk?

Op het HCKZ hockeyveld kende ik Herman Voskamp die een (veteranen) elftal hoger speelde en evenals ik – maar nou was ik ‘hoger’ – floot. Aangezien Herman alles beter wist (en nog steeds weet) dan iedereen, inclusief alle scheidsrechters (behalve hij zelf) en hij me ook nog had toevertrouwd dat hij bij ‘een’ secretariaten-bureau’ werkte, leek hij mijn man. Eigenwijze mensen werken in het algemeen hard; ik werk ook hard, dus……

Herman werkte bij ‘ene’ Mans le Jeune, en die kende ik – wie niet – als opperhoofd van aartsvijand HGC. Daar was in een wedstrijd onze linksback door een HGC-veteraan (opzettelijk) omver gelopen en toen haalde hij zijn stick fors uit en sloeg de HGC-rechtsbuiten zijn hele kop open. Die man had zo te zien veel bloed. Aangezien sport verbroedert – nietwaar? – bracht onze back hem naar het ziekenhuis, waar hij weer werd dichtgenaaid. Hij had nu veel krammetjes in zijn hoofd, dus dat was goed voor de latere schrootoogst. Kortom: het werd bureau le Jeune, na een gesprek met Mans en Herman, als secretariaat van de 3 verenigingen in schroot, shredders en non-ferro; en daar hebben wij nooit spijt van gehad. Inmiddels zijn ook de oudpapier en de oudtextiel verenigingen bij Mans neergestreken, plus de overkoepelende recycling organisatie (10 verenigingen) FHG, de Federatie Herwinning Grondstoffen.

Geleidelijk aan leerde ik zo Mans beter kennen; ook gingen we vrijwel tegelijkertijd golfen op Groen Geel Golf. Hemeltjelief, wat kan hij de bal mooi en ver slaan, en waarom kan ik dat niet (tenzij er een sloot ergens vertoefde, want daar heb ik helaas nog meer affiniteit mee dan met recycling en hockey). Inmiddels kwam naast Henriette – 12 jaar lang keepster van dames I van HCKZ – ook Lisanne bij Mans voor onze verenigingen werken. Lisanne begon haar (sport)carrière als dochter van een bekende vader (voorzitter HGC, directeur-eigenaar van het secretariatenbureau) en Mans eindigde zijn (sport)carrière als vader van een bekende hockeydochter. Brederode wist ’t al, toen hij “’t kan verkeren” schreef.’

Fred Nijkerk

Overlijden van Fred Nijkerk, verlies van een kleurrijke en humoristische persoonlijkheid

Georganiseerde professionele recycling industrie

Eerbetoon

‘Hoe ik aan Mans kwam

ISO 9001

Lejeune is aangesloten bij:

Social Media